De nieuwe dag
De eerste zonnestraal tracht de duisternis te doorboren, schuchter, schemerend zonlicht aan de kim
Wordt iedere dag opnieuw geboren, De nieuwe dag is steeds weer daar, geen hersenschim
Een spanne later is de dag, vol verve weer ontwaakt, ten dienste aan hen langs deze kusten
Terwijl aan de andere zij het zonlicht ondergaat, de nacht begint en men gaat rusten
De draaiing van de aarde om zijn as, bepaalt het ritme van het dagelijks doen en laten
Wat rond de globe golft in strakke pas, en ieder voor zichzelf moet leren baten
Je vraagt je af, wie heeft dit ooit bedacht, dit samenspel van zon, planeten en sterren
Dat is toch wel een grote kracht, die het heelal bestuurt en beschouwt van verre
Zou er dan toch een God bestaan, die aan de oorsprong van dit leven stond
Waarom dan al dat leed en zoveel dreigende oorlogstaal
Wat, door alle tijden heen, op ons mensen afkomt
De nieuwe dag draagt een belofte in zijn dagelijks rijzen, “er zal een nieuw begin zijn, te allen tijd”
Een boodschap voor de mens, om de hemelen te blijven prijzen het onmenselijk handelen ten spijt
Barend van Horssen
